Η μεγάλη ανατριχίλα: 7 ευρώ για μια... κρύα σοκολάτα στο ΒΟ!

Το κείμενο που ακολουθεί είναι το μεγαλύτερο που αναρτήθηκε ποτέ στο blog. Είναι όμως τόσο αιχμηρό και γλαφυρό, και περιγράφει με τέτοιο μοναδικό τρόπο το εξωφρενικό (και προσοδοφόρο) τουρλουμπούκι υπηρεσιών και χρεώσεων των μαγαζιών της παραλιακής, που δεν υπήρχε περίπτωση να το "κουρέψουμε". Ο φίλος που το έστειλε ήθελε να γίνει γνωστή η περιπέτειά του σε όσο το δυνατόν περισσότερους. Ορίστε λοιπόν.

ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΓΙΑ ΚΑΦΕΤΕΡΙΑ!

Έχουμε και λέμε.

Χθες 9/7/07 είχα την ατυχή, όπως αποδείχθηκε, ιδέα να πάω για έναν καφε, μια μπίρα βρε αδερφέ, σε γνωστό μαγαζί της παραλιακής που θα αναφέρω αργότερα, για να μην τσαντιστώ εκ των προτέρων κι αρχισω να γράφω αρλούμπες!
H άφιξη στο μαγαζί έγινε στις 10 το βράδυ, συνοδεία δύο πανέμορφων δεσποινίδων -καλά, αυτό είναι άλλο θέμα!
Τα γεγονότα με τη σειρά που εξελίχθηκαν έχουν ως εξής.

Αρχικά βρίσκουμε ένα τραπεζάκι το οποίο και καπαρώνουμε αμέσως, καθότι οι ευκαιρίες μας θα ήταν λίγες εξαιτίας του κόσμου που, επίσης αμέριμνος απολάμβανε το ποτό του δίπλα στη θαλασσα. Πάνω στο τραπέζι βρίσκονταν ακόμη τα άδεια ποτήρια των προηγούμενων πελατών, οπότε φωνάζουμε το παλικάρι του service, να' ρθει να τα μαζέψει για να μην μπερδευτούν και νομίζουν ότι καθόμασταν απο πριν. Το παλικάρι ήρθε κι έφυγε με την υπόσχεση πως ΚΑΠΟΙΟΣ θα συμμαζέψει (κάτι το οποίο άργησε ποοοοολύ να γίνει) και θα έρθουν και για παραγγελία.
Η ώρα περνούσε... και περνούσε, μέχρι που ύστερα από πολλά τάματα αξιωθήκαμε να έχουμε τον εξής διάλογο:
Service: "Παρακαλω..."
Εγω: "Θα πάρουμε μια μπίρα τάδε... μια μπυρα δείνα, και μια κρύα σοκολάτα"
S: "Δεν σερβίρουμε κρύα σοκολάτα μετά τις δέκα... υπάγεται στα ροφήματα!"
Ε: (κατόπιν συνεννοήσεως) "Τότε ενα μιλκ σέικ σοκολάτα!"

Εδώ να σημειώσω πως βρίσκω απαράδεκτο τον εξαναγκασμό της παραγγελίας μιλκ σέικ αντί κρύας σοκολάτας, δύο παρόμοιων ροφημάτων, που όμως διαφέρουν σημαντικά -πού αλλού, στην τιμή!
Το παλικάρι φεύγει -κατόπιν δυσκολιών με το σύστημα έχοντας όμως δείξει να καταλαβαίνει τι ζητήσαμε!
Η ώρα ξεκινάει πάλι τα δικά της και κυλάει ανεξέλεγκτα, χωρίς όμως να έχω βάλει στο στόμα μου ούτε μια γουλιά μπίρας, αλλά ούτε και νερού, που το περίμενα αγωνιωδώς μαζί με το μάζεμα των προηγούμενων ποτηριών (βλ. "τα πιωμένα").
Αισίως, κατά τις 11++++++ καταφθάνει η παραγγελία, που να σημειώσω χρειάστηκε να καθοδηγήσω ΕΓΩ τον παλικαρά ώστε να μας βρει, αφού τον λυπήθηκα που γύρναγε σαν την άδικη κατάρα ψάχνοντας να βρει γιατί του περίσσεψαν δύο μπίρες και ενα μιλκ σέικ στον δίσκο του!
Ως εδώ μπορώ να πω ότι ήμουν ακόμη ψύχραιμος, η συνέχεια όμως, με έκανε ρετάλι..

Ο δίσκος λοιπόν έρχεται, αφήνει τα περιεχόμενά του, και μαντέψτε την κατάσταση στο τραπέζι ΠΡΩΤΟΝ οι 2 μπίρες σωστές μεν, χωρίς ποτήρια δε ΔΕΥΤΕΡΟΝ, το μιλκ σέικ είχε τα κέφια του και για να γελάσουμε μπήκε σε μικρό ποτήρι, άφησε το παγωτό κάπου στη διαδρομή και θύμιζε, ω ναι, μια -ζεστή- κρύα σοκολατα, ΤΡΙΤΟΝ3 απουσίαζαν παντελώς τα συνοδευτικά τύπου ξηροκάρπι, αλλά εδώ δεν είχαμε ποτήρια, θα μου πεις... και ΤΕΤΑΡΤΟΝ, ΤΟ καλύτερο, τα πιωμένα βρίσκονταν oh yes, ακόμα στη γνώριμη θεση τους!! ΑΡΡΡΡΓΚΚΚΚΚ!!!

Σ' αυτήν τη χρονική στιγμή (11:25 συγκεκριμένα) ή που θα με έπιαναν τα διαόλια μου, ή που θα με' πιαναν τα γέλια.
Ευτυχώς (ή δυστυχώς για τους θαμώνες) συνέβη το 2ο και αφού το είδαμε στην πλάκα είπαμε ένα "δεν γμτ" με τις φίλες μου και δώσαμε τόπο στην οργή.
Η συνέχεια όμως, επιφύλασσαι τη μεγαλύτερη (και πιο δυσάρεστη) έκπληξη της βραδιάς.
Κοιτάω την απόδειξη να δω τι χρωστάω (εκείνη τη στιγμή κατέφταναν τα παρελκόμενα που στην κυριολεξία ουρλιάζαμε να μας φέρουν) και τι να δω:
8ε+8ε+7ε... λέω δε μπορεί, λάθος κάνανε και σπεύδω να φωνάξω το παλικάρι για να διορθωθεί πριν γίνει κανά μπέρδεμα. Εδώ να σημειωθεί πως πριν έρθει βεβαιώθηκα από τον κατάλογο που πήρα ΕΓΩ από διπλανό τραπέζι, πως οι μπίρες κόστιζαν 6+5ευρώ. Ακολούθησε ο εξής διάλογος:

S: "Παρακαλώ...."
Ε: "Έχει γίνει κάποιο λάθος με την απόδειξη" (του τη δίνω)
S: (Αφού την κοιτάει) "Όχι κύριε, πού βλέπετε το λάθος, δεν υπαρχει κανένα...."
Ε: (still cool)..." Έλεγξα τις τιμές του καταλόγου και αναφέρεται 5+6 ευρώ, ενώ στην απόδειξη αναγράφεται 8+8;;"

Και μου λέει τότε ο ποιητής το θεϊκο..... "ΟΙ ΤΙΜΕΣ ΠΟΥ ΕΙΔΑΤΕ ΙΣΧΥΟΥΝ ΑΠO ΤΙς ΔΕΚΑ ΚΑΙ ΠΡΙΝ....ΑΠΟ ΤΙς ΔΕΚΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΠΟΥ ΤΟ ΜΑΓΑΖΙ ΥΠΑΓΕΤΑΙ ΣΤΟ ΔΙΠΛΑΝΟ BAR-CLUB Ο ΤΙΜΟΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΑΛΛΑΖΕΙ ΚΑΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΘΑ ΔΕΙΤΕ ΑΝ ΓΥΡΙΣΕΤΕ ΤΟΝ ΚΑΝΟΝΙΚΟ ΑΝΑΠΟΔΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΠΙΣΘΙΑ ΠΛΕΥΡΑ ΤΟΥ....."

Εφθασε η στιγμη που δεν ημουν πλεον ψυχραιμος
Ε: "Μεγάλε, τον κατάλογο, 1ον τον πήρα μόνος, δεν μου τον έφερες εσύ... 2ον δεν είμαι υποχρεωμένος να μυρίσω τα νύχια μου, ούτε να κάτσω να τον ψαχουλεψω από όλες τις πλευρές του για να ανακαλύψω τα μυστικά του... 3ον ήξερες να μου πεις οτι δεν σερβίρεις κρύα σοκολάτα, παρόλο που τελικά τέτοια μου έφερες, αλλά δεν ήξερες να με προειδοποιήσεις ότι αλλάζει η κοστολογηση, και 4ον, ακόμα κι αν προσπεράσω το γεγονός της χάλια εξυπηρέτησης-αργοπορίας-ταλαιπωρίας, πού στο διάολο είναι η μουσική του club, γιατί εγώ δεν ακούω τίποτα!"
Μετά από αυτό, και αποφεύγοντας να τον αρχίσω στα γ*#$σταυρίδια, επειδή κατά βάθος δεν φταίει αυτός, αλλά τα αφεντικά του, που φυσικά δεν ήταν εκεί, αποφάσισα να πληρώσω για να τα έχω πρώτα καλά με τον εαυτό μου, και μετά να αναφέρω το περιστατικό σε όσους περισσότερους μπορώ, μήπως και αλλάζοντας λίγο η ποσότητα της πελατείας βάλουν μυαλό κάποιοι.

Τέλος, να συμπληρώσω πως οι περισσότερες παρέες, μαζί και οι διπλανοί με τους οποίους συνομίλησα, αλλά και άλλοι που ξαφνικά καλλούνταν να πληρώσουν αρκετά περισσότερα απ' αυτά που υπολόγιζαν, έφευγαν αγανακτισμένοι και διόλου ικανοποιημένοι. Δεν είναι η πρώτη φορά που βγαίνω βράδυ, είναι σίγουρα όμως, η πρώτη που συναντώ αυτό το σύστημα της ανατίμησης "After 10 o'clock" και είναι σίγουρα Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΠΗΓΑΙΝΩ ΣΤΟ ΜΑΓΑΖΙ "ΒΟ" ΤΗΣ ΠΑΡΑΛΙΑΚΗΣ!!