Μακάβριος Pelatis κι Εφιάλτης: There is no business like... death business!

Οι παλιοί λένε πως όταν ο Χάρος ρίξει το δρεπάνι του, δεν φεύγει μόνο μια ψυχή, μα πολλά κακά έπονται... Αυτό το τραγικό γνωμικό έτυχε να το ζήσω δυο φορές.

Την πρώτη φορά όταν έφυγε ο πατέρας μου και τη δεύτερη όταν τον ακολούθησε η μητέρα μου. Θυμάμαι εκείνο το μουντό απόγευμα της 13ης Δεκεμβρίου 2003. Ο πατέρας μου έμοιαζε ακόμα σαν να είχε χάσει τις αισθήσεις του όταν ένα ασθενοφόρο τον διακόμιζε στο Τζάννειο. Πιο πίσω εγώ, ο αδελφός μου και μερικοί από τους συγγενείς ακολουθούσαμε το ασθενοφόρο. Οι τραυματιοφορείς τον έβγαλαν γρήγορα-γρήγορα, τον πήγαν στα εξωτερικά ιατρεία κι ένα μελαμψό κοράκι με ανθρώπινη υπόσταση με πλεύρισε...

"Μεγάλε πέθανε ο παππούς; Πάρε την κάρτα μου. Θα του κάνω μια κηδεία βασιλική κι όσο πιο οικονομικά γίνεται", μου είπε. Δεν πρόλαβα να καταλάβω τι γινόταν γύρω μου όταν ο τύπος μου έδωσε σαν σε χειραψία την κάρτα του και μου ψυθίρισε: "Με δώδεκα κατοστάρικα ο παππούς θα φύγει σαν τον Παύλο. Σου έκοψα "τρακόσα" γιατί σε είδα καλό παιδί. Ζωή σε σας!".

"Φύγε ρε καριόλη από δω πέρα", απάντησα μηχανικά ενώ πιο ψύχραιμος ο αδελφός μου που ακολούθησε του είπε πως δεν ξέραμε αν είχε πεθάνει ο πατέρας μας και εν πάσει περιπτώσει θα τον ενημερώναμε. Ύστερα από μερικά λεπτά, ένας γιατρουδάκος βγήκε από τα εξωτερικά ιατρεία και μας ανέφερε: "Δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα. Έχετε γραφείο τελετών; Ορίστε η κάρτα του κυρίου (τάδε) με 1.500 ευρώ θα μείνετε ευχαριστημένοι".

Τα ψώνια της μακαβριότητας συνεχίστηκαν για δύο μέρες ακόμα. Τα περισσότερα κοράκια θα μπορούσαν να κάνουν δεύτερη δουλειά σε εκθέσεις αυτοκινήτων. Παρουσιάζουν το βασικό σέρβις με 9, 12, 15, 17 κατοστάρικα, αναλόγως πώς θα σε κόψει έκαστος, ενώ μετά αρχίζουν τα εξτρά. Μέχρι και για το τμήμα που πρέπει να ταφεί ο άνθρωπός σου πρέπει να πληρώσεις. Λες και στο τμήμα 2 του Γ' Νεκροταφείου έχει περισσότερη δροσιά και ο δικός σου βλέπει καλύτερα τα ραδίκια ανάποδα συγκριτικά μ' αυτόν που πάει στο 10 ή τον άλλο που θα πάει στο "νταμάρι", το 22...

Ο τραγέλαφος συνεχίζεται στη νεκρώσιμο ακολουθία. Πριν από το μυστήριο, οι μυστήριοι "in black" σου ξαναφτιάχνει κουστουμάκι:

1. "Μεγάλε τι λουλουδάκια θέλεις; Τριαντάφυλλα άσπρα; Τριαντάφυλλα κόκκινα; Τριαντάφυλλα ροζ; Τριαντάφυλλα όλων των χρωμάτων;", "Να βάλω και φρέσκες ορχιδέες Ολλανδίας;",

2. "Χορωδία θέλεις; Με πόσους ψάλτες; Να ψέλνουν βυζαντινά ή δυτικότροπα; Να βάλω κι ένα γνωστό αρχιμανδρίτη για να πέσει λίγο κλάμα παραπάνω;"

3. "Το χαλί να είναι πορφυρό; Υπάρχει και περσικό αλλά είναι πιο ακριβό; Μήπως θα έρθουν επίσημοι να βάλω και κόκκινο διάδρομο;"

4. "Ο παπάς δεν θέλει λεφτά αλλά δώσε κάτι ρε παιδί μου για την αποπεράτωση του ναού, Θεός σχωρέσ' τα πεθαμένα σου".

Μέσα στον πόνο και τη δυστυχία σου, όλο αυτό το συρφετό σε κάνει να νοιώθεις κάτι χειρότερο από πελάτης.

Γίνεσαι μαλάκας με περικεφαλαία!

Η αποκορύφωση του σουρεάλ έγινε λίγο πριν από το "Δεύτε τελευταίον ασπασμόν". Ο παπάς βλέπει γνήσιο λαδάκι και κλείνει το μάτι στο νεκροθάφτη. Το θαύμα στο γάμο της Κανάς δεν ήταν τίποτα μπροστά στη μεταμόρφωση του ελαιολάδου σε κλεμμένο ηλιέλαιο από τον παρατημένο τάφο πέντε μνήματα πιο πάνω. Άσε που το εμφιαλωμένο λευκό κρασί που τους πήγες γίνεται ρετσίνα σε πλαστικό μπουκάλι από του Θωμά το μαγαζί που θα τα πιούμε όλοι μαζί.

Μη σου τύχει αδελφέ, δεν σου λέω τίποτα άλλο...

Στο επόμενο: "Το μνημόσυνο είναι δεξίωση, δικέ μου"!

Χ.Κ.Λ.