30 Αυγούστου 2007

Δεν χρωστάμε της Μιχαλου(δη)ς, μας χρωστάει!


Κατά την παραμονή μου στη Νάξο επισκέφθηκα –όπως συνηθίζω άλλωστε σε κάθε νέο τόπο που πηγαίνω- όλα τα μνημεία, τους αρχαιολογικούς χώρους και ότι άλλο συνδέεται με τον πολιτισμό και την τέχνη.
Δεν θα μπορούσα λοιπόν να αδιαφορήσω για τον Πύργο Μπαζαίου, που από την Αθήνα κιόλας άκουγα τόσα καλά λόγια, καθώς είναι ένας από τους σημαντικότερους αλλά και από τους λιγοστούς ανακαινισμένους πύργους του νησιού.
Γνωρίζοντας ότι από το 2000 ο πύργος λειτουργεί ως χώρος υλοποίησης πολιτιστικών δραστηριοτήτων, την ημέρα που πήγα –για να δω κατά βάση τον πύργο- υπήρχε η έκθεση με τίτλο «Από τα κυκλαδικά ειδώλια στα αερόπλαστα του μέλλοντος».
Πλήρωσα 4 ευρώ στην είσοδο και αυτό που αντίκρισα στο εσωτερικό του πύργου με έκανε να μετανιώσω, όχι τόσο για τα χρήματα που «χάρισα» σε έναν φορέα μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα (όπως τουλάχιστον ισχυρίζεται) αλλά για το χρόνο που διέθεσα.
Στους -κατά βάση άδειους- διάφορους χώρους του τριώροφου πύργου, αυτό που υποτίθεται ότι βλέπαμε ήταν «σύγχρονα έργα του Γερμανού γλύπτη Ingbert Brunk (;) και μελλοντολογικά αερόπλαστα του καινοτόμου (;) καλλιτέχνη (;) Ιωάννη Μιχαλούδη».
Με συγχωρείτε που έβαλα ερωτηματικά πιο πάνω, αλλά δεν είδα καμία καινοτομία και καμία καλλιτεχνία! Αυτό που είδα ήταν μια κακόμορφη απεικόνιση των κυκλαδικών ειδωλίων, στην προσπάθεια του καλλιτέχνη Μιχαλούδη -που προτιμά όπως αναφέρεται να υπογράφει ως Μιχαλού(δη)ς- να «δημιουργήσει» κάνοντας χρήση της πυριτικής αερογέλης, ενός υλικού που μοιάζει με στερεοποιημένο αέρα και χρησιμοποιείται ευρέως από τη NASA.
Όταν μάλιστα λίγο αργότερα συνειδητοποίησα από τις πληροφορίες ότι ο πύργος αρχικά λειτούργησε ως μοναστήρι του Τιμίου Σταυρού μέχρι τις αρχές του 19ου αιώνα σταμάτησα να νοιώθω pelatis της… Μιχαλούς (η οποία μου χρωστάει 4 ευρώ + τον χρόνο μου).
Ένοιωσα οργή γιατί σκέφτηκα ότι αυτός ο πύργος θα μπορούσε να είχε έναν μουσειακό χαρακτήρα με σχεδιασμό και αντικείμενα που να αναπαριστούν τη ζωή και τις συνήθειες των μοναχών εκείνης της εποχής. Κάτι που το έχω συναντήσει σε αντίστοιχους μοναστηριακούς πύργους στην Ιταλία και αλλού και που εν τέλει πιστεύω ότι έχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον από την «κακοποίηση» των δόλιων των… ειδωλίων!

Ρομπέν των δασών

4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Ρε Ρομπέν, εμένα αυτά που κρέμονται δεν μου μοιάζουν για κανένα σπουδαίο υλικό αλλά μάλλον για μάρμαρο. Πάντως εάν αυτά είναι "εμπνευσμένα" από κυκλαδικά ειδώλια, ο δημιουργός τους πρέπει να κάτσει στο... εδώλιο!!! (χο!χο!)

Ανώνυμος είπε...

Αυτά που εμφανίζονται στη φωτογραφία δεν είναι τα "αριστουργήματα" του Μιχαλούδη αλλά αυτά του Γερμανού... καλλιτέχνη τα οποία είναι φτιαγμένα από μάρμαρο.

Υ.Γ.: Το πεταμένο σακί στο φόντο της φωτογραφίας πως σας φαίνεται;

Ανώνυμος είπε...

Κάποτε, υπάλληλοι του Δήμου Αθηναίων μετακίνησαν "γλυπτό" έξω απο το εθνικό ωδείο γιατί το πέρασαν για παλιοσίδερα.Πάντως και άλλα τέτοια "αριστουργήματα " μπορεί να δεί κανείς έξω απο το ίδρυμα ερευνών, στην οδό Β.Κων/νου.Κουλτούρα να φύγουμε...

Ανώνυμος είπε...

Υπάρχει κι ένας Μιχαλούδης που τυγχάνει να είναι ξάδελφος του Τεοντόρ Γκαιμπελς φον Ρουσσόπουλος. Δουλεύει στο Υπουργείο Τύπου, το Αθηναϊκό Πρακτορείο και σε κανά - δυο γραφεία Τύπου δημοσίων φορέων.

Α! Είναι και συμφοιτητής του εξ Εργαστηρίου προπαγανδιστή γκαιμπελοξαδέλφου του στο Ανοιχτό Πανεπιστήμιο.

Ο τελευταίος (διαπλεκόμενος) να κλείσει την πόρτα.

Και μετά αναρωτιέσαι γιατί στον Πύργο Μπαζαίου έπρεπε να ανεχθείς και να πληρώσεις έναν (ανύπαρκτο) φον Μιχαλούδη.