Ωραίοι σαν Έλληνες...

Σε παραλιακό καφέ στο Αργάσι (Ζάντε) την προηγούμενη Δευτέρα. Ο κύριος που μας σερβίρει έχει όρεξη για κουβεντούλα, από την οποία προκύπτει πως για μία σχεδόν δεκαετία ήμασταν γείτονες σε κάποια πόλη.
Για μερικά λεπτά "συγκρίνουμε" αναμνήσεις και ιστορίες, το πλοίο όμως δεν πρόκειται να περιμένει, οπότε ζητάμε το λογαριασμό.
Η ανέλπιστη συνέρευση μάλλον συγκίνησε τον σερβιτόρο μας, που μας ανήγγειλε το χαρμόσυνο νέο: "άντε, αν και είστε Έλληνες, σας χρέωσα τους καφέδες μόνο 2,5 ευρώ...". Τι εννοούσε ο ποιητής; "Τόσο χρεώνω τον καπουτσίνο στους Άγγλους -για τους Έλληνες είναι 3,50!".
Όπως και να' χει, το παλικάρι ήταν ξηγημένο, δε μπορείς να πεις...