Και πίνω μπίρες...

Για να είμαστε και στον... αφρό των ημερών, και με το Σύνταγμα (την πλατεία) να ζέχνει ακόμη, ένα σχόλιο περί ζύθου.
Σε όλες τις δυτικές κοινωνίες, η μπίρα είναι ένα πλήρως βιομηχανοποιημένο ποτό μαζικής -και εύκολης- παραγωγής, που κοστολογείται ανάλογα, δηλ. πάμφηνα.
Με την εξαίρεση των σκανδιναβικών χωρών και της Hellas, η μπίρα είναι ΠΑΝΤΟΥ φτηνότερη από το εμφιαλωμένο νερό. Μοναστηριακές και άλλες ψαγμένες ποικιλίες εξαιρούνται -και δικαίως.
Η μπιρίτσα λοιπόν, είναι φτηνή και δεν υπάρχει καφετέρια, club, εστιατόριο, pub, μπαρ, καντίνα που να την χρεώνει πάνω από δύο (2) euros.
Με τους φίλους από την Ευρώπη που επισκέπτονται την Ελλάδα σε τακτική βάση, πάντα "γελάμε" με τους... κακόμοιρους τουρίστες που φτιάχνουν πυραμίδες με άδεια κουτιά και μπουκάλια σε μαγαζιά σε τουριστικούς προορισμούς. Πού να φανταστούν το πιασοκ$$έ μέγεθος του λογαριασμού;
Κουίζ: πόσο κοστίζει το κιβώτιο με τα 24 μπουκάλια Heineken (330 ml) σε σούπερ μάρκετ στην Ολλανδία;
6,99 euros!! Oh yes!...
Μπακαλόγατος

Μα 10 ευρωλεπτά η φωτοτυπία;

Σε συνοικιακό φωτογραφείο έβγαλα μια φωτοτυπία πριν καιρό και μου ζήτησαν 10 λεπτά. Μα τους λέω 35 δρχ για μια φωτ/πία?
Ναι, τόσο κάνει μου είπαν. Φυσικά δεν ξαναπάτησα εκεί.
Προχθές όμως χρειάστηκα άλλη μία, και στο κέντρο της πόλης μου ζήτησαν ξανά 10 λεπτά. Μα την παλιά καλή (προ ευρώ) εποχή δεν δίναμε ένα δεκαρικάκι?
Είμαι υπερβολικός? Δεν είναι κοροιδία?
Τι να κάνω την άλλη φορά? Να ζητήσω απόδειξη έτσι για σπάσιμο?

Ζήκος

Μαρτυριάρικο μπιτονάκι...

Μου το έχει πει παλιός συνάδελφος, και είναι από τα κορυφαία ever: Πριν από μερικά χρόνια, σε ΕΠ (πρατήριο) κοντά στο Ρίο (της Πάτρας), ζήτησε να γεμίσει ένα πλαστικό δοχείο των 4 λίτρων με βενζίνη για ένα μικρό πριόνι που είχε. Έλα όμως που το μπιτόνι χώρεσε -χωρίς να ξεχειλίσει- σχεδόν... 6 λίτρα!
Θα μου πείτε, καλά δεν αντέδρασε; Το μόνο που έκανε ήταν να τρανταχτεί από τα γέλια, να πληρώσει και να φύγει. Το ξέρω πώς ακούγεται σαν αστικός μύθος, είναι όμως αλήθεια. Όπως αλήθεια είναι και το γεγονός πώς το ρεζερβουάρ του αυτοκινήτου μου που, σύμφωνα με τον -απισιόδοξο, προφανώς- κατασκευαστή χωράει 40 λίτρα, έχει "καταπιεί" έως και... 49 από τις μάνικες μερικών καλών πρατηριούχων. Εύγε.

Bakalogatos

Ο φόβος της "ιδιωτικής ετικέτας"

Πριν από τρία χρόνια, βρέθηκα να ξεροσταλιάζω έξω από ένα Lidl, μισή ώρα προτού ανοίξει το μαγαζί, μαζί με καμιά δεκαριά οικονομικούς μετανάστες -που περίμεναν για τον ίδιο λόγο όπως αποδείχθηκε αργότερα.
Ο λόγος; Εντεταλμένη υπηρεσία από το... έτερον ήμισυ, που επέμενε πώς ο καταψύκτης που η συγκεκριμένη αλυσίδα "έβγαζε" σε τιμή κόστους εκείνη την ημέρα, ήταν το best buy της χρονιάς. Μας είχε "ψήσει" και ένας φίλος, διευθυντής σε άλλο κατάστημα, που όμως αδυνατούσε να καβατζώσει κάποιον.
Περιμένοντας λοιπόν με την τσίμπλα στο μάτι, και αναρωτώμενος αν κάτι πηγαίνει στραβά στη ζωή μου, έβλεπα την αλλοδαπή ομήγυρη να μεγαλώνει. Παρ' όλα αυτά, όταν άνοιξαν οι πόρτες, καταφέραμε να μην... τρέξουμε, τηρώντας τους τύπους: όλοι ανεξαιρέτως αγκαλιάσαμε τη λευκή συσκευή που μας αναλογούσε και αγκομαχώντας κατευθυνθήκαμε στα ταμεία. Γιατί τα γράφω αυτά; Μα γιατί, όπως πολλοί από εμάς, αντιμετώπιζα τις discount αλυσίδες με περισσή καχυποψία, για πολύ καιρό. Μια καχυποψία, που εξατμίστηκε σε χρόνο dt. Και όχι μόνο γιατί ο καταψύκτης αποδείχθηκε... σούπερ-ντούπερ, αλλά και γιατί όλα -μα όλα- τα προιόντα αυτών των αλυσίδων όχι μόνο διατίθενται σε ανθρώπινες τιμές, αλλά και ποιοτικά είναι μια χαρά.
Και "υποδόρια" άλλαξαν (Lidl, Dia και τα συναφή) τις καταναλωτικές συνήθειες του νεοέλληνα. Που φοβάται το "φτηνό" όπως ο διάολος το λιβάνι. Τη μεγάλη φλασιά την έφαγα όταν στη διάρκεια του Euro της Πορτογαλίας είχαμε τακτικές συναθροίσεις στο σπίτι ενός Ολλανδού φίλου για μπύρες, tv χαβαλέ και φαγητό.
Έλα όμως που τα τυριά, τα αλλαντικά, οι μπίρες, τα σνακ, το... χαρτί κουζίνας, είχαν όλα (!) το brand name του γερμανικού σούπερ μάρκετ. Ο δε φίλος, μεγαλοστέλεχος πολυεθνικής, με εξαφήφιο ετήσιο εισόδημα.
Δεν κρατήθηκα: "καλά, ρε Roland, τι στο διάολο, σε χαλάει η... Heineken?!". "Είναι πανάκριβη, και αυτή που πίνεις είναι καλύτερη!". Το αστείο είναι πώς είχε δίκιο. Αλλά με τη φαιδρή καταναλωτική παιδεία του Έλληνα, τα κόμπλεξ και τις ανασφάλειες που κουβαλάμε, πώς να καταδεχτούμε να δροσίσουμε τους (ανίδεους) ουρανίσκους μας με μπύρα... ιδιωτικής ετικέτας;

Bakalogatos

Λαλάκης ο εισαγόμενος!

Ξέρετε πόσο κάνει το μικρό μπουκαλάκι νερό στα Starbacks;
Ένα (1) ευρώ παρακαλώ!
Γιατί -λέει- είναι... εισαγόμενο!!!
Ακόμα και έτσι να είναι, δεν θα έπρεπε να ικανοποιούν και τον πελάτη που ζητά νεράκι από τον τόπο του;

Ο καφές της οργής

Μέσα Μαΐου, σε επαρχιακό σούπερ μάρκετ λίγο έξω από την Ουτρέχτη (της Ολλανδίας). Ψάχνοντας για μερίδες καφέ για μία καφετιέρα της Philips -σε συνεργασία με την Dowe Egberts, δεν εισάγεται στην Ελλάδα, κρίμα γιατί παρασκευάζει καφέ φίλτρου σε 5 (!) δευτερόλεπτα- χαζεύουμε τα ράφια.
Όλες οι γνωστές εταιρίες παρασκευής καφέ φίλτρου που βρίσκουμε και στην Ελλάδα, με μία μικρή διαφορά: οι συσκευασίες των 250 γραμμαρίων διατίθενται προς 1,50 ευρώ, συν-πλην μερικά λεπτά.
Ναι, οι ίδιες που εδώ αγοράζουμε προς 3,50 euros... Δε μπορεί, πέσαμε στην περίπτωση, σκεφτήκαμε, παρόλο που και στην Αυστρία, και στο Βέλγιο και στη Γερμανία και αλλού το ταξιδιωτικό... καλαθάκι μας γέμιζε πιο "αναίμακτα" απ' ότι στην Ελλάδα.
Έλα όμως που περιπλανώμενοι από τα γαλακτοκομικά στα μπισκότα, και από τις μπριζόλες στα ζυμαρικά οι τιμές ήταν ένα χαλαρό -50% από τα ισχύοντα στην πατρίδα. Εντάξει, αν googlάρεις το "καταναλωτής" τα αποτελέσματα στα ελληνικά είναι 160.000 (παρεμπιπτόντως, περίπου ίδιος είναι ο αριθμός και για το "καταναλωτικά δάνεια") και στα αγγλικά... 239 εκατομμύρια, αλλά και πάλι...
Πέρα πάντως από τα εντεταλμένα ουρλιαχτά στα τηλεοπτικά κανάλια της ημεδαπής για τα περίφημα όργια κερδοσκοπίας σε βάρος των νοικοκυριών, το τόπι έχει όντως χαθεί.

Bakalogatos

Σιροπιαστό κέρδος!

Σε μερικά café ή ταχυφαγεία το σιρόπι (βανίλια ή καραμέλα) στο Milkshake, χρεώνεται extra (έως και 30 λεπτά!) χωρίς μάλιστα αυτό να αναγράφεται ΕΜΦΑΝΩΣ κάπου!
Συνέβη πρόσφατα σε ένα από τα Ster Cinema, στο χώρο με τα παγωτά που λειτουργεί εντός του κινηματογράφου!